Hamza Humo je rođen 30. decembra 1895. godine u Mostaru, a potiče iz ugledne porodice iz koje je bio i alhamijado pisac Omer ef. Humo.
U Mostaru je pohađao mekteb, osnovnu školu i gimnaziju. Nakon sarajevskog atentata 1914. godine, koji ga zatiče kao đaka mostarske gimnazije, je uhapšen a zatim i interniran u Mađarsku (Komarovo), dok je 1915. godine mobilizovan u austrijsku vojsku. Do kraja rata je služio kao tumač i pisar u bolnici u Beču. Nakon rata vraća se u Mostar i maturira, a potom odlazi na studije historije umjetnosti u Zagreb, zatim Beč i Beograd.
u Zagrebu se druži s mladim pjesnicima Antunom Brankom Šimićem, Ulderikom Donadinijem i zemljakom Nikom Milićevićem i sam oduševljen ekspresionističkim pokretom.
Već 1919. godine javlja se prvim književnim ostvarenjem, zbirkom pjesama “Nutarnji život”.
U vremenu između dva rata, kada najplodnije i najintezivnije stvara, objavio je više pjesničkih knjiga i svoje najčuvenije i najznačajnije djelo, lirski roman “Grozdanin kikot” 1927. godine koji će doživjeti više izdanja i biti preveden na mnoge jezike.
Od 1923. godine uređivao je list Zabavnik, do 1931. urednik je časopisa Gajret, od 1932. do 1937. radi kao novinar u Pres-birou, a potom sve do rata novinar je Politike. Drugi svjetski rat provodi u Cimu kod Mostara. Od 1945. uređuje muslimanski list Novo doba, a potom je urednik Radio Sarajeva i direktor Umjetničke galerije. Po motivima romana “Adem Čabrić” (1947. godine) snimljena je televizijska serija pod nazivom Kože.
Za svoje raznorodno i obimno književno djelo Hamza Humo je, pored drugih priznanja, dobio dvije velike nagrade, Nagradu Srpske akademije u Beogradu, i 1960. godine Dvadesetsedmojulsku nagradu SR BiH, koja mu je dodjeljena za životno djelo.
Preminuo je u Sarajevu 19. januara 1970. godine.