Jovan Dučić rođen je u Trebinju, 17. februara 1871. godine.
Odrastao je u Trebinju i Mostaru, gdje je pohađao osnovnu školu i nižu gimnaziju. Nakon školovanja u Somboru i učiteljevanja vratio se u Mostar, gdje zajedno sa Aleksom Šantićem osniva književni časopis “Zora”. Diplomatsku karijeru započeo je 1907. godine, te ostatak života proveo u Carigradu, Sofiji, Rimu, Ateni, Madridu, Kairu.
Dučić se ipak najviše istakao kao pjesnik. Prvu zbirku pjesama objavio je u Mostaru 1901. , zatim drugu u Beogradu 1912. godine. Pisao je dosta i u prozi: nekoliko literarnih eseja i studija o piscima, Blago cara Radovana i pjesnička pisma iz Švicarske, Grčke, Španije.
Uoči njemačke invazije i kasnije okupacije Jugoslavije 1941. godine, Jovan Dučić ide u SAD, u grad Geri – Indijana, gdje je živio njegov rođak Mihajlo. Od tada do svoje smrti dvije godine kasnije, vodi organizaciju u Ilinoisu (čiji je osnivač Mihajlo Pupin 1914. godine).
Umro je u SAD 7. aprila 1943. godine, gdje je i pokopan. Godine 2000. pjesnikovi posmrtni ostaci su, po njegovoj želji preneseni u Trebinje.