U oktobru 1980. godine, u beogradskom kinu Kozara premijerno je prikazan kultni jugoslovenski film “Ko to tamo peva”.
Ovaj film uspio je da nasmije mnoge generacije i uvijek nam je drago kada ga puste na nekom od televizijskih kanala. U nastavku vam donosimo 20 zanimljivosti koje vjerovatno niste znali o ovom poznatom djelu jugoslavenske kinematografije.
1. Prvobitno je zamišljeno da to bude savremena priča, TV drama od pedesetak minuta. Odigrava se u autobusu GSP-a, a glavni lik bio je starac koji je krenuo da posjeti sina koji služi vojsku u Beogradu.
2. U prvoj verziji dramu je trebalo da režira Goran Paskaljević, koji je odustao da bi počeo snimanje filma “Zemaljski dani teku”.
3. Tada mladi reditelj i slikar Slobodan Šijan je predložio da se scenario promijeni i da se umjesto televizijskog snimi bioskopski film, na šta je Dušan Kovačević rado pristao.
4. Direktor filma bio je Nikola Popović, koji je ranije radio ogromne partizanske spektakle, poput “Bitke na Neretvi”. On je najviše zaslužan što je “Ko to tamo peva” uprkos početnom odlaganju uopšte i snimljen.
5. Kako se Televizija Beograd nije bavila snimanjem filmova namjenjenih za kino, morao je da se traži drugi producent. Na kraju je iza filma u nastanku stao tada moćni “Centar film”.
6. Glavna uloga bila je namjenjena Miji Aleksiću, koji je prvog dana snimanja obavijestio redakciju Dramskog programa da se ne ojseća dobro i da ne može da snima, te je snimanje otkazano.
7. Snimanje je počelo 4. aprila 1980. i što je prava rijetkost – sve je išlo redom, od početne pjesme, pa nadalje. To je bilo bitno za glumce, koji onda mogu prirodno da razvijaju likove, da vide šta je njihov partner uradio u prethodnoj sceni, pa da se onda ravnaju po tome.
8. Dogovoreno je da traje samo 21 (snimajući) dan, zbog čega se radilo i po 20 sati dnevno.
9. Nisu koristili reflektore, pa je cijeli film u smeđim i crnim tonovima. Čak je za noćne scene kao glavno osvjetljenje korištena logorska vatra.
10. Ekipa se za snimanje okupljala svakog jutra oko 5 sati, ispred Crkve Svetog Marka u Beogradu.
11. Iako je Pavle Vuisić u filmskim krugovima važio kao “težak za saradnju, nezgodan i neko ko voli da popije”, ispostavilo se da je Vuisić svakog jutra bio prvi na okupljanju, raspoložen i trijezan.
12. Čuveni predio “negdje u Srbiji” glumila je Deliblatska pješčara.
13. Ulogu Miška Krstića Šijan je namijenio Bogdanu Dikliću, koga iz matičnog pozorišta nisu pustili na snimanje, pa je naknadno odabran Aleksandar Berček.
14. Dragan Nikolić kao šlager-pjevač nije bio predviđen u prvim podelama, ali se ispostavilo da mu je uloga šlager-pjevača potpuno legla, i da je sjajna posveta Žiki Pavloviću i Džimiju Barki.
15. Čiču Stanojla Milenkovića, limara iz okoline Svilajnca, a ovdje u ulozi orača državnog druma, Šijan je pronašao 1978. tokom audicija za naturščike za TV film “Najlepša soba”. Kasnije je priznao da mu je bila urnebesno smiješna kombinacija kromanjonske face i izuzetne inteligencije.
16. Izrazito visok momak koji buši gume autobusa je Milovan Tasić – Tasa (214 cm), traktorista iz Inđije i član šampionske generacije KK Radnički sa Crvenog krsta (1973).
17. Umjesto Pavla Vuisića čiču (koji dolazi da posjeti sina) je na kraju glumio Mića Tomić.
18. U većem dijelu filma na zadnjem sjedištu, odmah pored prasića, pojavljuje se baba obučena u crno. U vezi s njom postojale su razne teorije, od toga da predstavlja smrt, koja ih čeka na kraju, onda da baba u stvari pazi na prasiće, do toga da je u pitanju maskirani Predrag Preža Milinković, najveći srpski epizodista. Gledaoce je zbunjivalo i to što babe čas ima, čas nema. Nije ni potpisana na špici. Šijan je objasnio da je to baba koju su usput našli i stalno je bila u autobusu, ali se zbog lošeg osvjetljenja nije uvek vidjela.
19. Jednog od dvojice muzičara, Miodraga Kostića, Šijan je sreo na vojnoj vježbi na radaru iznad Ralje. Mića je svirao na koncertu priređenom da zabavi vojsku, a kada je pao na koljena, pred Usnijom Redžepovom, sa sve harmonikom, Šijan je to zapamtio. Godinama poslije potražio ga je i ponudio mu ulogu.
20. Mlađeg muzičara glumio je tada 11-godišnji Nenad Kostić, Mićin rođak. On nikako nije uspijevao da nauči da svira drombulje, pa je snimano na plejbek. Nenad danas vozi autobus na liniji 17.
Izvor: Zanimljivostidana.com