Ukupno je 131 svjećica za jelo koje je simbol hrane “Made in Italy” u cijelom svijetu. Čak je i UNESCO 2017. godine, proglasio umjetnost napuljskih “picajola”, kako u Italiji nazivaju majstore za pravljenje pice, nematerijalnim naslijeđem čovječanstva.
Ove godine tradicionalna junska proslava rođendana pice margerite ima pomalo “gorak” ukus. Naime atmosfera nije baš slavljenička imajući u vidu činjenicu da se prodaja praktično prepolovila zbog dugog karantina.
Prije Covida-19, samo u Italiji se pravilo osam miliona pica dnevno. Na godišnjem nivou u Italiji se pravilo tri milijarde pica, prenosi RTS.
Koristilo 200 miliona kilograma brašna, 225 miliona kilograma mocarele, 30 miliona litara maslinovog ulja i 260 miliona kilograma paradajz sosa.
Kako je nastala pica margerita?
U junu 1889. kuhar Raffaele Espositto, iz picerije “Brandi”, primio je pismo u kome je pozvan u Palaco Kapodimonte, koji je bio ljetnjikovac kraljevske porodice, ne bi li pripremio jednu od svojih poznatih pica.
Tako je nastala najpoznatija napuljska pica od paradajza, mocarele od kravljeg mlijeka, svježeg bosiljka, soli i ulja: pica margerita. Od te godine prihod od izrade pice u svijetu je prevazišao 100 milijardi evra.
Ove godine je karantin imao razorne posljedice na picerije i restorane i, kako navodi “Koldireti” (najveće udruženje predstavnika poljoprivrednika Italije), kriza može dovesti do zatvaranja 63.000 picerija u Italiji (od ukupno 127.000), dok bi 200.000 ljudi koji su zaposleni u tom sektoru, moglo da ostane bez posla.
Prije korona virusa zarada od prodaje pica prevazilazila je 15 milijardi evra godišnje. Naravno, region Kampanje je onaj u kome se nalazi i najveći broj picerija – 16 odsto ukupnog broja u Italiji. Slijedi Sicilija sa 13 odsto, Lacio sa 12 odsto, i Lombardija i Pulja sa 10 procenata.
Nutricionisti se slažu sa tim da je jedna pica sedmično dio zdrave mediteranske ishrane jer, ne samo da zadovoljava čulo ukusa, već je u Italiji pica i simbol okupljanja, druženja i dobrog raspoloženja. Samim tim pomaže da se osobe osjećaju opušteno.
Tokom karantina, Italijani picu pravili kod kuće
Doktorka Valentina Skiro, biolog i nutricionista, izjavila je za časopis Vanity fair da “pica sadrži miks hranljivih sastojaka poput kompleksnih ugljenih hidrata i vitamina iz grupe B, i da takođe utiče na rad neurotransmitera koji su vezani za dobro raspoloženje”.
Dr. Skiro je objasnila da pica sadrži triptofan, aminokiselinu koji je esencijalni prekursor seratonina, hormona sreće i da sadrži i tirozin koji pomaže proizvodnju dopamina i norepinefrina koji su zaduženi za to da se osjećamo snažnije i poletnije”.
Možda je to razlog što se mnogi Italijani tokom izolacije nisu odrekli pice koju su pokušali da prave kod kuće, tako da se udvostručila prodaja svih sastojaka za njeno pravljenje (za 101 odsto), a već prvih dana karantina primjećena je nestašica kvasca i brašna.
Nakon izlaska iz karantina mnogi su odmah krenuli da picu naručuju na kućnu adresu, potom da odlaze u piceriju i uzmu je “za ponijeti”.
Otvaranje picerija i dalje teče jako usporeno i otežano, jer se Italijani još uvek boje virusa, teško im je da izađu iz kuće, mnoge kompanije su zatvorene, veliki broj ljudi radi od kuće, nema turista koji su ljubitelji pice…
“Koldireti” daje podatke koji pokazuju da su Amerikanci na prvom mestu po konzumiranju pice, i da pojedu 13 kilograma po stanovniku, dok su Italijani prvi u Evropi sa 7,6 kilograma godišnje. Slijede Španci sa 4,3 kilograma, Francuzi i Nijemci sa po 4,2 kilograma, Englezi sa 4 kilograma, Belgijanci sa 3,8 kilograma, Portugalci sa 3,6 kilograma i Austrijanci, koji godišnje pojedu picu u težini od 3,3 kilograma.
I, mada je 17. januar proglašen Svjetskim danom pice, jun je mesec rođendana najjednostavnije i najomiljenije pice na svijetu – pice margerite.