Na današnji dan počela je austrougarska okupacija Bosne i Hercegovine, na osnovu odluke kongresa velikih sila u Berlinu 13. jula 1878. godine.
Vijesti o odlukama Berlinskog kongresa izazvale su uzbunu širom BiH, a prvenstveno među muslimanskim i srpskim pravoslavnim stanovništvom.
Veliki dio muslimanskih narodnih prvaka nije želio da se pomiri sa prestankom turske vlasti, dok je najveći dio Srba smatrao da će zavođenjem austrougarske vlasti biti onemogućeno ujedinjenje Bosne sa Srbijom i Hercegovine sa Crnom Gorom, za šta su se srpski ustanici u BiH borili još od podizanja ustanka 1875. godine.
Glavni organ uprave bila je Zemaljska vlada, koja je vršila vlast preko državnih činovnika i žandarmerije.
Tokom ovog perioda, najznačajni procesi koji su oblikovali društvo bili su: ponovno uključivanje Bosne i Hercegovine u kulturni i politički prostor Evrope (od 1878. BiH i njeni narodi su dio evropskog poretka, i njena sudbina je povezana s evropskim ideologijama, sukobima i geopolitičkim planovima) i konačna kristalizacija bosanskohercegovačkih Hrvata i Srba od etničko-vjerskih u moderne političke subjekte, ili, od naroda u nacije, integrirane u nacionalni korpus zajedno sa svojim sunarodnjacima izvan BiH.
Bosanskohercegovački Muslimani, koji su teško primili odvajanje od Osmanskog Carstva, i po prvi put se našli pod vlašću stranog, kršćanskog i zapadnog imperija, reagirali su dvojako: jedan dio se iselio u Osmansko Carstvo, a drugi su nerado prihvatili austrijsku vlast, i pokušali se prilagoditi, bilo inzistiranjem na održanju zatečenog stanja, bilo modernizacijom u zapadnom stilu. Reorganizirana je upravna podjela.
Zbog njemačke otvorene prijetnje ratom, Rusija 1909. godine priznaje aneksiju, a za njom su to učinile i Srbija i Crna Gora. Da bi ublažio nezadovoljstvo u BiH, car 1910. godine donosi Ustav i osniva Narodnu skupštinu u BiH.
Ova okupacija je na kraju koštala Austrougarsku nestanka. Naime, omladina iz redova sva tri naroda stvorila je tajnu organizaciju nazvanu “Mlada Bosna”, čiji je cilj bio borba protiv austrougarske okupatorske vlasti.
Pripadnik te organizacije, Gavrilo Princip je 28. juna 1914. godine izvršio atentat na austrougarskog prijestolonasljednika Franca Ferdinanda.
Austrougarska je po svaku cijenu željela da za taj atentat optuži Srbiju, pa je poslala Beogradu ultimatum koji nije mogao da prihvati.
U ratu koji je uslijedio, Austrougraska monarhija je nestala, a srpska vojska je ratnim pobjedama omogućila stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.