Branko Ćopić rođen je u Hašanima, blizu Bosanske Krupe, 1. januara 1915. godine, a umro je u Beogradu, 26. marta 1984. godine.
Bosanskohercegovački književnik Branko Ćopić, osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, nižu gimnaziju u Bihaću, a učiteljsku školu pohađao u Banjoj Luci i Sarajevu, te je završio u Karlovcu.
Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1940. godine, pedagoško-filozofsku grupu.
Svoje prvo djelo objavio je 1928. godine, a prvu pripovijetku 1936. Djela su mu prevođena na engleski, njemački, francuski i ruski jezik. Ćopić je bio član SANU (Srpske akademije nauka i umjetnosti) i ANUBiH (Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine).
Neka od njegovih poznatijih dijela su: “Ježeva kuća“, poezija, napisana u Sarajevu 1957., “Ne tuguj bronzana stražo“, napisana 1958. godine, “Partizanske tužne bajke“, priče, napisana u Beogradu 1958., “Priče zanesenog dječaka“, priče, napisana u Beogradu 1960., “Bašta sljezove boje“, zbirka priča napisana 1970., te “Orlovi rano lete“, roman, napisan u Beogradu 1956. godine.