Srđan Aleksić je rođen u Trebinju. Otac Rade bio je košarkaški trener, a bez majke je rano ostao.
Brat mu je izgubio život u udesu motornim zmajem, iznad Petrovog polja, u blizini Trebinja.
Srđan se amaterski bavio glumom za što je dobio i više nagrada. Nastavio je glumiti i tokom rata, u predstavi “San ratne noći”.
Grupa pripadnika Vojske Republike Srpske je 21. januara 1993. godine legitimisala stanovništvo na pijaci u Trebinju. Nakon što su ustanovili da je jedan od legitimisanih Alen Glavović pripadnici VRS su ga krenuli maltretirati i tuči.
Srđan je priskočio u pomoć svom sugrađaninu Alenu, a četvorica vojnika su se okanili Glavovića i kundacima pušaka isprebijali Srđana.
Od zadobijenih povreda Srđan je pao u komu i preminuo 27. januara 1993. godine. Srđanov otac je u čitulji napisao “Umro je vršeći svoju ljudsku dušnost“.
Jedan od napadača na Srđana je poginuo tokom rata dok su ostali osuđeni na samo 28 mjeseci zatvora.
Alen Glavović danas živi u Švedskoj, oženjen je i ima dvoje djece. Svake godine posjeti Trebinje, Srđanov grob i njegovog oca.
Srđanu Aleksiću je posthumno dodijeljena Povelja Helsinškog komiteta za ljudska prava u Bosni i Hercegovini.
Jedna ulica u Sarajevu je petnaest godina nakon Srđanove smrti nazvana “Ulica Srđana Aleksića”.
U obrazloženju je navedeno: “Bez ljudi kao što je Srđan Aleksić i njihovih herojskih djela, čovjek bi izgubio nadu u ljudskost, a bez nje naš život ne bi imao smisla“.
Prolaz u Zmaj-Jovinoj ulici u Novom Sadu u Srbiji, nazvan je po Srđanu i tu je postavljena spomen-ploča, kao i u Pančevu.
Radio televizija Srbije 2007. godine snima i emituje dokumentarni film “Srđo” o Srđanu Aleksiću.