Enver Šehović bio je pripadnik ARBiH i jedan od najčuvenijih boraca sarajevskog ratišta. Proslavio se komandovanjem u Prvoj slavnoj motorizovanoj brigadi.
Nakon napuštanja JNA 6. aprila 1992. godine, kada su počeli napadi iste na Sarajevo, pristupio je formiranju jedinice u naselju Velešići. Ostat će upamćeno da je zajedno sa svojim velikim prijateljem Safetom Zajkom oslobodio brdo Žuč.
Od 16. maja 1992, od legendarne Pofalićke bitke pa sve do njihove pogibije u ljeto 1993, tandem Safet Zajko – Enver Šehović bio je noćna mora za pripadnike Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske. Nevjerovatna je priča o ovoj dvojici komandanata, čije je sudbine spojilo brdo Žuč, za koje mnogi Sarajlije prije agresije nisu znali ni da postoji.
Šehović je bio školovani kadar, bio je poručnik u JNA, radio je u Sarajevu u kasarni Maršal Tito. Uvijek je bio sa svojim saborcima, na prvim linijama, učestvovao u svim bitkama koje su vodile njegove jedinice. Nikada se nije bojao smrti. Na dan pogibije, 40 dana poslije smrti njegovog prijatelja Zajke, osjetio je da mu se smrt bliži.
Poginuo je 27. jula 1993. na Žuči, pronašla ga je granata pri komandovanju odbrane Golog brda. Ukopan je u haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu pored svog prijatelja Safeta Zajke. Posthumno je odlikovan najvećim priznanjem “Zlatni ljilan” i “Herojem odbrambenog rata 92-95”, te jedna ulica u Sarajevu na Malti nosi njegovo ime.