Izgrađena kao zgrada za smještaj Gradske uprave, zgrada “Beledija” je godinama bila u sjeni svoje starije sestre Vijećnice.
I ne bi ova zgrada danas bila ni po čemu poznata i prepoznatljiva, da u Sarajevo ne dođoše ustaše na vlast i ne pokušaše formirati “Nezavisnu državu Hrvatsku” (NDH).
Aprila 1941. godine, u samom jeku Drugog svjetskog rata, grupa istomišljenika sa fašističkom ideologijom, odlučiše uči na prostor grada Sarajeva sa idejom širenja “Nezavisne države Hrvatske”.
Budući da ustaše u Bosni i Hercegovini nisu imali, niti su mogli imati, veći utjecaj u masama, oni su svoju vlast zasnivali na teroru i nasilju, na sili oružja i raznim drugim oblicima zločina nad narodom. Smatrajući da NDH treba da bude samo zemlja jednog naroda, stvorili su plan za fizičku likvidaciju svih neistomišljenika.
Njihovi prvi koraci koje su preduzeli bili su vezani za hapšenja, progone, mučenja i ubijanja najširih razmjera. Na više različitih lokacija otvaraju svoja “mučilišta” i zatvore, zgrade u kojima su se privodili uhapšeni.
Tako zauzimaju i zgradu Gradske uprave, popularnu “Belediju”, u kojoj otvaraju najveći zatvor u Sarajevu. I tako mala sestra Vijećnice postade mjesto u kojem su zvjerski mučeni i ubijani ljudi koji se nisu slagali sa profašističkom ideologijom jednog pokreta.
Nakon završetka Drugog svjetskog rata, zatvor u zgradi “Beledija” je bio raspušten, a njena prvobitna funkcija nikad nije vraćena.
I pored izrazito lošeg stanja ove zgrade, danas ona služi kao stambeni objekat za nekoliko porodica.