Na današnji dan prije 38 godina, u 72. godini umro je jedan od najvećih bh. književnika, Mehmed “Meša” Selimović.
Nepokretan i nijem, na televiziji je gledao prenos finalne fudbalske utakmice Svjetskog prvenstva sa stadiona Santiago Bernabeu u Madridu između Italije i Njemačke, kada mu je iznenada pozlilo. Iako je ljekar brzo došao, mogao je samo da konstatuje smrt.
Ovaj književnik sigurno zaslužuje titulu i velikog evropskog pisca, a nju najviše duguje svojim romanima „Derviš i smrt“ i „Tvrđava“.
Selimović je rođen u Tuzli 26.4.1910. godine. Odgajan je u tradicionalnoj muslimanskoj porodici. U svom rodnom gradu završava osnovnu školu te gimnaziju. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu upisao je 1930. godine studij srpskohrvatskog jezika i jugoslavenske književnosti. Diplomirao je 1934. godine, a nakon toga je šest godina radio kao profesor Građanske škole. Zatim 1936. godine je dobio posao zamjenika nastavnika u Realnoj gimnaziji u Tuzli.
Uređivao je list “Brazde”, predavao je na Višoj pedagoškoj školi, zatim je bio docent na katedri za književnost Filozofskog fakulteta u Sarajevu, na kojem je predavao romantizam.
Ipak, na fakultetu se nije dugo zadržao jer ga nisu ponovno izabrali. Nakon boravka na fakultetu pokušao se okušati kao slobodni umjetnik. Bio je umjetnički direktor Bosna filma. Jedno njegovo djelo preneseno je u film, a radi se o pripovijetki “Tuđa zemlja”.
Meša Selimović je od 1957. godine bio direktor Drame Narodnog pozorišta u Sarajevu. Tokom rata krenuo se baviti književnošću i prvobitno je pisao članke, crtice i reportaže koje su objavljivane u raznim brojevima “Oslobođenja” i “Fronta slobode”.
Nakon rata se okrenuo kraćim epskim formama, pripovijetkama i novelama u kojima se najviše spominjala ratna tematika. Zatim su uslijedili su njegovi najpoznatiji romani: “Tišine”, “Derviš i smrt”, “Ostrvo” i “Tvrđava”. Roman “Krug” objavljen je posthumno.
Meša Selimović je od 1968. godine bio redovni član Akademije znanosti i umjetnosti BiH, a kasnije i dopisni član SANU. 1971. je dobio počasni doktorat Sveučilišta u Sarajevu, a godinu dana kasnije se umirovio.
Njegov uzor bio je Dostojevski. Ipak, Selimović je stvorio svoj pečat koji se ne može u potpunosti svrstati niti u jednu kategoriju. U svoja dva najveća i najznačajnija romana stavio je mnoge specifičnosti modernizma, ali i u mnogo čemu ostavio svoj potpis.