Branioci Sarajeva su 8. juna 1992. godine u žestokom okršaju na brdu Žuč oslobodili vrh Orlić i širi lokalitet prema Volujku i Krstacu, te naseljima Smiljevići i Zabrđe.
Cilj operacije ARBiH, koja je nazvana “Oluja 92”, bio je proboj iz okruženja i spajanje sa snagama ARBiH s druge strane gradskog obruča. Borbena djelovanja počela su u 5.00 sati. Pravci napada su plato Žuč s dominantnom kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhodža, Vidikovac (Trebević) i Vraca. ARBiH vrši proboj srpskih linija oko Sarajeva na svim pravcima napada; Kromolj, Trebević, Vraca, Žuč.
Istovremeno, vođene su teške borbe na Poljinama, platou sjeverno od Sarajeva. Na Poljinama se nalazilo najjače artiljerijsko uporište snaga bosanskih Srba na sarajevskom ratištu. Jedinice ARBiH na tom dijelu ratišta pretrpjele su poraz, uprkos prodoru kroz prve linije Vojske Republike Srpske u dužini od 1,5 km. Poljine su bile najjače srpsko uporište ne samo na sarajevskom već i bosanskohercegovačkom ratištu.
Ključna bitka za odbranu Sarajeva
Bitka na Žuči bila je jedna od ključnih za odbranu Sarajeva. Tog dana osujećena je namjera agresora da se Sarajevo podijeli na dva dijela. To je bio nevjerovatan uspjeh branilaca Armije Republike BiH na samom početku agresije protiv mnogo naoružanijeg i organizovanijeg neprijatelja.
Zaplijenjene su značajne količine naoružanja i municije, vojne opreme i sanitetskog materijala. Radi se o bici kojom su potvrđeni rezultati “Pofalićke bitke”, te osigurana i učvršćena komunikacija s braniocima s područja Vogošće, odnosno naselja Ugorsko, Bušće i Kobilja Glava.
Tog dana poginuo je veliki broj boraca ArmijeRBiH, među njima i specijalac Vinko Šamarlić. Početkom agresije na BiH on je već imao osvojenu olimpijsku normu za odlazak na Olimpijske igre koje su se 1992. godine održavale u Barceloni. Poginuo je 8. juna, dan prije odlaska ekipe na Olimpijske igre.