Jedna od starijih sarajevskih porodica je bila i muslimanska porodica Švrake, po kojoj se čitav jedan mikroprostor grada naziva “Švrakino selo”.
Na prostoru današnjeg Švrakinog sela nalazile su se kuće i velike obradive površine porodice Švrako.
Među njima je bio najistaknutiji Emir čelebija Sejid Muhamed-efendija Švrako, učen čovjek i sarajevski muftija iz perioda 1764. do smrti 1783. godine. Kao svoju zadužbinu podigao je kamenu česmu ispred džamije Kekeki Sinan Bakarevića u današnjoj Bakarevića ulici, a Hamdija Kreševljaković je zabilježio da se njegovim imenom zvala i jedna sarajevska ulica u blizini ove džamije i česme, današnja Hendina ulica u kojoj je i stanovao.
Međutim, Alija Bejtić u svojoj knjizi “Ulice i trgovi Sarajeva” navodi podatak da je Vladislav Skarić zapisao da se Švrakino selo pojavljuje pod tim nazivom čak jedno puno stoljeće prije muftijstva efendije Švrake. To potvrđuje podatak iz 1682. godine, spisak priložnika Staroj crkvi u Sarajevu, u kojem se navodi i neki “Marko iz Švrakina sela”.
Carl Patsch u svome djelu “Novi i revidirani natpisi” navodi kako je poznato da je ovaj dio Sarajeva bio naseljen i još u rimsko doba. To potvrđuje jedan latinski natpis na kamenoj ploči, pronađen u Švrakinom selu. Na ovom prostoru je pronađeno i pravo arheološko blago, srednjovjekovna nekropola Kakanj – Švrakino selo, gdje je danas sačuvano samo nekoliko stećaka koji su dislocirani sa prethodne lokacije zbog izgradnje naselja.
Godine 1947. počinje značajnije širenje i gradnja ovog naselja, pa se upravo na ovom prostoru podižu radničke individualne kućice u organizaciji Gradskog narodnog odbora i pod vodstvom Narodnog fronta, a koje su i danas postojane na pojedinim dijelovima Švrakina sela.