Ljubitelje nogometa u Bosni i Hercegovini jučer je rastužila vijest kako nas je napustio legandarni napadač FK Sarajevo Vahidin Musemić.
Musemić je preminuo u 77. godini života, a od njega su se oprostile brojne poznate ličnosti.
Dženaza Vahidinu Musemiću bit će obavljena u ponedjeljak 3. jula u 14:30 na Gradskom mezarju Stadion.
Iako je zbog teške povrede karijeru morao završiti ranije nego što je to bilo ko očekivao, Musemić je stekao status legende u klubu iz Titove 38b.
Vahidin Musemić rođen je 29. oktobra 1946. godine u Janji.
Fudbalsku karijeru počeo je u Sarajevu 1962. godine.
Musemić je upisao 293 nastupa i postigao 169 golova. U dresu reprezentacije Jugoslavije debitovao je 6. aprila 1968. u Marseju protiv Francuske 1:1, bio je strijelac gola za Jugoslaviju.
U dresu reprezentacije odigrao je 18 utakmica i postigao je 11 golova. Dvije godine igrao je u ekipi Nice iz Francuske.
Sa reprezentacijom Jugoslavije osvojio je srebrnu medalju na Evropskom prvenstvu u Rimu 1968. godine.
Ovako je govorio Musemić
U sljedećim rečenicama prisjećamo se njegovih najvećih uspjeha, kao i trenutaka koji su obilježili njegovu sportsku karijeru.
Beskompromisni centarfor, koji je bio “nebeski skakač” ali i sjajan i u igri nogama, nikada nije u klubu sa Koševa stekao staus legende kakvu imaju Asim Ferhatović i Safet Sušić, ali je, za razliku od Haseta i Papeta, uspio da Sarajevo dovede do (prve) titule prvaka SFRJ (1967. godine).
Sa državnim timom stigao je 1968. godine do finala šampionata Starog kontinenta (tadašnjeg Kupa evropskih nacija).
Čovjek koga su zvali ‘Musemija’ je zapravo sve najvažnije stvari u karijeri ostvario do svoje 22. godine života.
U debitantskoj sezoni (1966/1967) u Bordo dresu je pogocima pogurao tim iz grada sa Miljacke do neočekivanog trijumfa u ligi Jugoslavije, da bi naredne godine postao jedan od heroja, a zatim i tragičar spektakularnih nastupa izabranika tadašnjeg selektora Rajka Mitića u borbi za evropski tron.
Zauvijek je ostalo zabilježeno da je momak iz Janje te 1968. godine tri puta zatresao mrežu Francuza u dva četvrfinalna obračuna Plavih i Trikolora, a potom svojim gotovo idealanim centaršutem omogućio Džajiću da postigne historijski pobjedonosni pogodak u susretu sa tadašnjim svjetskim šampionima Englezima u Firenci.